Pomimo codziennych, tygodniowych obowiązków, znaleźliśmy czas, aby dzisiaj, poza niedzielą, stanąć przed Panem i rozpocząć czas refleksji, nawrócenia, podjęcia postanowień. Módlmy się w tej Mszy za tych, którzy jeszcze dzisiaj pracują, którzy nie mogli dotrzeć do świątyń, którzy też nie rozumieją, być może, potrzeby, konieczności nawrócenia, polegającego na tym, że mówimy jako ludzie prawdę o sobie. Przyznajemy się do swojej grzeszności, do swojej słabości.
Ta pokora jest konieczna, aby pomimo tego, iż człowiek czuje się Panem świata i życia, również zrozumiał, że nadchodzi moment, kiedy z tym światem trzeba będzie się pożegnać w sposób niekiedy nagły i to wszystko, co było cenne i było przedmiotem naszego zabiegania, troski, usiłowań, staje się w jednej chwili niepotrzebne i mało istotne.
Prośmy więc Pana za tych, którzy nie usłyszą dzisiaj formuły: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię, aby Bóg przemówił do nich przez zdarzenia życia, obdarzy ich łaską nawrócenia. Pamiętaj, że prochem jesteś i w proch się obrócisz. Dzisiejszy świat jest światem egoizmu, pogardy drugiego człowieka, brakiem miłości. Doświadczamy tego wszyscy i chcemy poprzez chociaż nasze modlitwy i tej jednostkowej obecności przed Panem w Środę Popielcową, uczynić ten świat lepszym, wypraszając zgodę, pokój i przyjaźń między ludźmi.
