W starożytności istniało przysłowie „Nihil esse utilius sale et sole” — „Nie ma nic pożyteczniejszego od soli i słońca”. Stare przepisy żydowskie nakazywały przynoszenie ofiar ze zwierząt, a kapłani według receptur obficie je solili, aby zachować trwałość, uchronić od rozkładu i zgnilizny. Chrystus posłużył się tymi przykładami sobie współczesnych, aby nakreślić sposób postępowania, życia, jego reprezentowania we współczesnym świecie przez nas, jego uczniów. Sól. Wydawałoby się tak powszechna przyprawa, ale jej symbolika sięga daleko głębiej, niż możemy sobie to tylko wyobrazić poprzez kulinarne przepisy. To ona ma nadawać smak. Smak życiu, koloryt naszym czynom, ma chronić nas od zepsucia, wewnętrznej degrengolady, ma być zachowaniem owej świeżości, dzięki której człowiek żyje, działa i istnieje.
