W Ewangelii według św. Łukasza 17,5-10 (Łk 17,5-10) apostołowie proszą Jezusa: „Dodaj nam wiary” („Przymnóż nam wiary”). Wiary, która jest dla nas – uczniów Chrystusa – czymś najcenniejszym. Wiary, która stanowi motyw wewnętrznego działania człowieka i nadaje prawdziwie wierzącemu sens życia oraz każdej czynności wymiar pracujący na wieczność. A jaka jest nasza wiara? Czy nie powinniśmy również dążyć do dojrzałości wiary, by – jak apostołowie – często powtarzać: „Panie, przymnóż nam wiary”? Abyśmy mniej się lękali, a bardziej przyjmowali Boga, ufając Mu bezwarunkowo i bezgranicznie.
