Mądrość i bogactwo kłóciły się kiedyś długo i głośno, kto z nich jest ważniejszy. Bogactwo dowodziło, że bez niego ciało byłoby słabe, umysł zamglony, a mądrość przemieniłaby się w iluzję. Mądrość dawała na taką argumentację ciętą odpowiedź, beze mnie człowiek nie potrafiłby nawet odróżnić bogactwa od ubóstwa, nie wiedziałby także jak gromadzić i wykorzystywać dobra materialne. Spór ten w człowieku trwałby cały czas, wtedy interweniowała dusza i powiedziała. Bogactwo i mądrość, oboje jesteście równi i ważni, ale jedynie wtedy gdy was się należycie używa. Bogactwo bez mądrości staje się narzędziem wyzysku i zniewolenia. Mądrość bez bogactwa jest jedynie fantazją i garścią projektów, ale gdy działają razem, nabierają kształtów i dają człowiekowi poczucie spełnienia.
