Moi drodzy, ostatnia niedziela przed wielkim tygodniem Męki Pańskiej, piąta niedziela Wielkiego Postu. Gromadzimy się w imię naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, aby poprzez refleksję ewangeliczną, poprzez udział w eucharystycznej ofierze duchowo przygotować się do przeżycia tajemnicy zmartwychwstania. Ale by zmartwychwstać, trzeba uświadomić swoją małość, niekiedy słabość i grzeszność, stanąć przed Bogiem w tej prostocie i szczerości serca.
Dzisiaj mamy ku temu piękną okazję, bo przypowieść Chrystusa, która została przez ewangelistę jakby w kronikarski sposób przekazana nam, mianowicie przebaczenie jawnogrzesznicy. Każdy z nas staje się niekiedy tym, który potrzebuje przebaczenia. Wypowiadamy swoje winy, niekiedy ukrywamy je, ale musi przyjść moment, kiedy przyznamy się przed Bogiem, że jest On dla nas kimś potrzebnym, koniecznym, wręcz nieodzownym. Niech więc ta dzisiejsza niedziela z tą piękną przypowieścią będzie symptomem dla nas uczynienia rachunku sumienia przed tymi wielkimi wydarzeniami, jakimi są Święta Zmartwychwstania Pańskiego.
